Dag 61&62
Blijf op de hoogte en volg Rosa en Jesse
30 Januari 2013 | Cambodja, Phnom-Penh
Hoi allemaal,
De afgelopen twee dagen waren niet zozeer leuk maar vooral heel erg indrukwekkend. Zoals jullie allemaal wel weten heeft er in Cambodja een gruwelijke tijd plaats gevonden onder de leiding van Pol Pot. In Phnom Penh zijn er verschillende musea en monumenten ter gedachtenis van die verschrikkelijke tijd. Gisteren hebben we als eerste het Tuol Sleng museum bezocht. Tuol Sleng, ook wel S-21 genoemd, was vroeger een school waar Pol Pot tijdens zijn regime een gevangenis van had gemaakt. Op het terrein stonden de 4 schoolgebouwen A, B, C en D. Elk gebouw had 3 verdiepingen. Elk klaslokaal van elke verdieping was vroeger omgebouwd tot cellen. Op een verdieping waren kleine houten cellen gebouwd en op een andere verdieping waren kleine bakstenen cellen gebouwd. Dezen waren nog intact. In andere klaslokalen waar geen cellen waren gebouwd stonden nog bedden waar de gevangenen op hadden gelegen. Naast die bedden hingen foto's van de laatste 14 mensen die waren gevonden in de gevangenis toen de Vietnamezen het kamp vonden. Verder waren er in de gebouwen in verschillende klaslokalen tentoonstellingen over de gruwelijkheden van S-21. Zo hingen er foto's van de gevangenen, schilderijen van de martelingen, kleren van de gevangenen en martelwapens. Verder lagen op het terrein de laatste 14 gevonden gevangenen begraven. Het was erg naar om allemaal te zien en ook erg indrukwekkend. Het blijft onvoorstelbaar hoe mensen dat soort dingen hun medemens kunnen aandoen.
Na het museum hadden we nog tijd om naar de immigratiedienst te gaan om ons visum voor 2 dagen te verlengen. Het adres hadden we op internet opgezocht en door een tuktuk lieten we ons erheen rijden. Onze chauffeur was alleen een beetje een beunhaas en wist niet helemaal waar hij heen moest. Daar kwam nog bij dat het uiteindelijk niet was op het adres waar we dachten dat het was. Nadat we het hadden opgezocht in een printwinkel lieten we ons naar het vliegveld brengen. Aan de overkant van het vliegveld bleek de immigratiedienst te zitten. Na deze hele tocht door de stad kregen we enkel te horen dat we gewoon als we de grens over gaan voor 2 dagen extra kunnen betalen.
Gisteravond hebben we 'duur' en luxe gegeten bij een mooi Italiaans restaurant.
Ook vandaag was een niet zo'n vrolijke dag. Na het ontbijt zijn we met de tuktuk naar The Killing Fields gereden. Alle gevangenen uit S-21 werden 15 kilometer buiten de stad gereden naar Choeung Ek waar ze allemaal werden vermoord en vervolgens in een massagraf gegooid. Bij de ingang kregen we een audiotour die ons over het hele terrein leidde. Zo zijn we langs verschillende massagraven gelopen. Bij een massagraf stond een boom waartegen baby's dood werden geslagen. Verschrikkelijk. Aan het einde van de tour over The Killing Fields kwam je bij de Memorial Stupa waar botten, schedels en kleren lagen van mensen die daar zijn vermoord. Ook op het pad waar we liepen zag je soms nog stukken kleren liggen van de overledenen.
Op de terugweg vanaf The Killing Fields lieten we ons naar de grote centrale markt van de stad brengen in de hoop dat we daar in de buurt onze grote hoeveelheid aan Laotiaanse kip konden omwisselen voor dollars. Helaas lukte dit niet en zijn we toen maar naar het winkelcentrum gegaan om te eten en naar skatende tieners te kijken op de bovenste verdieping die prachtig uitkeek over de stad.
De komende dagen worden wat vrolijker gelukkig!
Tot snel!
Rosa en Jesse
De afgelopen twee dagen waren niet zozeer leuk maar vooral heel erg indrukwekkend. Zoals jullie allemaal wel weten heeft er in Cambodja een gruwelijke tijd plaats gevonden onder de leiding van Pol Pot. In Phnom Penh zijn er verschillende musea en monumenten ter gedachtenis van die verschrikkelijke tijd. Gisteren hebben we als eerste het Tuol Sleng museum bezocht. Tuol Sleng, ook wel S-21 genoemd, was vroeger een school waar Pol Pot tijdens zijn regime een gevangenis van had gemaakt. Op het terrein stonden de 4 schoolgebouwen A, B, C en D. Elk gebouw had 3 verdiepingen. Elk klaslokaal van elke verdieping was vroeger omgebouwd tot cellen. Op een verdieping waren kleine houten cellen gebouwd en op een andere verdieping waren kleine bakstenen cellen gebouwd. Dezen waren nog intact. In andere klaslokalen waar geen cellen waren gebouwd stonden nog bedden waar de gevangenen op hadden gelegen. Naast die bedden hingen foto's van de laatste 14 mensen die waren gevonden in de gevangenis toen de Vietnamezen het kamp vonden. Verder waren er in de gebouwen in verschillende klaslokalen tentoonstellingen over de gruwelijkheden van S-21. Zo hingen er foto's van de gevangenen, schilderijen van de martelingen, kleren van de gevangenen en martelwapens. Verder lagen op het terrein de laatste 14 gevonden gevangenen begraven. Het was erg naar om allemaal te zien en ook erg indrukwekkend. Het blijft onvoorstelbaar hoe mensen dat soort dingen hun medemens kunnen aandoen.
Na het museum hadden we nog tijd om naar de immigratiedienst te gaan om ons visum voor 2 dagen te verlengen. Het adres hadden we op internet opgezocht en door een tuktuk lieten we ons erheen rijden. Onze chauffeur was alleen een beetje een beunhaas en wist niet helemaal waar hij heen moest. Daar kwam nog bij dat het uiteindelijk niet was op het adres waar we dachten dat het was. Nadat we het hadden opgezocht in een printwinkel lieten we ons naar het vliegveld brengen. Aan de overkant van het vliegveld bleek de immigratiedienst te zitten. Na deze hele tocht door de stad kregen we enkel te horen dat we gewoon als we de grens over gaan voor 2 dagen extra kunnen betalen.
Gisteravond hebben we 'duur' en luxe gegeten bij een mooi Italiaans restaurant.
Ook vandaag was een niet zo'n vrolijke dag. Na het ontbijt zijn we met de tuktuk naar The Killing Fields gereden. Alle gevangenen uit S-21 werden 15 kilometer buiten de stad gereden naar Choeung Ek waar ze allemaal werden vermoord en vervolgens in een massagraf gegooid. Bij de ingang kregen we een audiotour die ons over het hele terrein leidde. Zo zijn we langs verschillende massagraven gelopen. Bij een massagraf stond een boom waartegen baby's dood werden geslagen. Verschrikkelijk. Aan het einde van de tour over The Killing Fields kwam je bij de Memorial Stupa waar botten, schedels en kleren lagen van mensen die daar zijn vermoord. Ook op het pad waar we liepen zag je soms nog stukken kleren liggen van de overledenen.
Op de terugweg vanaf The Killing Fields lieten we ons naar de grote centrale markt van de stad brengen in de hoop dat we daar in de buurt onze grote hoeveelheid aan Laotiaanse kip konden omwisselen voor dollars. Helaas lukte dit niet en zijn we toen maar naar het winkelcentrum gegaan om te eten en naar skatende tieners te kijken op de bovenste verdieping die prachtig uitkeek over de stad.
De komende dagen worden wat vrolijker gelukkig!
Tot snel!
Rosa en Jesse
-
31 Januari 2013 - 10:46
Rob:
hi rosa en jesse, trieste, maar ook indrukwekkende beelden op jullie, verder vrolijke reis. Elke streek van de wereld heeft zo zijn eigen gruwelplekken, waar latere generaties van schrikken en zeggen het nooit meer te doen...En overal omdat bepaalde groepen mensen anders worden gevonden. Het lijkt in de mens zelf te zitten. Het ijs hier is al weer weg, nog even met je moeder op de Beunakkerwiede gestaan toen heel Nederland dat ook wilde, jullie zijn ondertussen de koningin kwijt wanneer je terugkomt, Ajax verliest van Vitesse, en wij maken ons op om te gaan skieen. Geniet ze, en blijf van die mooie verslagen sturen, ik geniet er van.
lieve groetjes, rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
